1. A man with an elephantiasis leg had a fruit market. Children used to go on the street and desired to take some fruits. When they showed up in the fruit market, the elephantiasis man showed his huge leg and said, ''Boys! If I find your hands in the basket, I will kick you.'' 
2. ''The children ran away from the market thinking, ''If an ordinary leg kicks us, it hurts. But if the elephantiasis leg hits, we will die.'' So thinking, they ran away.
3. One day, when the merchant was looking elsewhere, one boy sneakily took a fruit from the basket. The merchant turned around and picked up his huge leg, and hit the boy with it. The boy laughed. The leg fell on him like a soft pillow. He called on his friends at the corner and said, ''It is all fat. There is no bone. All people appear as children in some matters. People from a distance think of the minor difficulties as major impediments and suffer anguish.'' 

3.2 கவிராயனும் கொல்லனும்

ஐரோப்பாவிலே மஹா கீர்த்தி பெற்ற கவியொருவர் ஒரு கொல்லன் பட்டறை வழியாகப் போய்க் கொண்டிருந்தார். அப்போது பாட்டுச் சத்தம் கேட்டது கவிராயர் உற்றுக் கேட்டார். உள்ளே கொல்லன் பாடிக்கொண்டிருந்தான். அந்தப் பாட்டு அந்தக் கவிராயராலே எழுதப்பட்டது. அதை அவன் பல வார்த்தைகளைச் சிதைத்தும் மாற்றியும் சந்தந் தவறியும் மனம்போன படிக்கெல்லாம் பாடிக்கொண்டிருந்தான். கவிராயருக்கு மஹா கோபம் வந்துவிட்டது. உடனே உள்ளே போய்க் கொல்லனுடைய பட்டறையிலிருந்து சாமான்களையும் கருவிகளையும் தாறுமாறாக மாற்றி வைத்துக் குழப்ப முண்டாக்கத் தொடங்கினார். 1

கொல்லன் கோபத்துடன்: 'நீ யாரடா, பயித்தியம் கொண்டவன், என்னுடைய ஸாமான்களை யெல்லாம் கலைத்து வேலையைக் கெடுக்கிறாய்?'' என்றான்.

''உனக்கென்ன?'' என்று கேட்டார் கவிராயர்.

''எனக்கென்னவா! என்னுடைய சொத்து, தம்பீ என்னுடைய ஜீவனம்!'' என்றான் கொல்லன்.

அதற்குக் கவிராயர்: அது போலவே தான், என்னுடைய பாட்டும். நீ சில நிமிஷங்களுக்கு முன்பு பாடிக்கொண்டிருந்த பாட்டை உண்டாக்கிய கவிராயன் நானே; என்னுடைய பாட்டை நீ தாறுமாறாகக் கலைத்தாய் எனக்கு அதுதான் ஜீவனம். இனி மேல் நீ சரியாகப் படித்துக் கொள்ளாமல் ஒருவனுடைய பாட்டைக் கொலை செய்யாதே' என்று சொல்லிவிட்டுப் போனார்.

The poet and the blacksmith

1.   A famous poet in Europe was walking on the street with the smithy. He heard a song, and upon looking around, he discovered the blacksmith was singing a poetic piece that he composed. He sang the words out of sequence; some were his own making. It did not follow the meter. The poet of poets became angry. He entered the smithy and rearranged his tools erratically to the point of confusion.  

2.   The blacksmith, equally angered, spoke to the poet, ''Who the heck are you? You crazed nincompoop! You rearranged my tools. It will take a long time to rearrange them appropriately. 

Poet: ''How does that affect you?'' 

Blacksmith: How? All these are my property, bother! My job is my life.''

Poet: ''Likewise, what you said applies to my poem. I composed the poem you sang sometime ago. You ruined my poem. Writing poetry is my livelihood. Hereafter, never sing a song, not knowing the lyrics, the meter, the words, and the meaning.'' So saying, heft the smithy. 

                                                                                            7. குதிரைக் கொம்பு

                                                               BHA-SS-07 The horsé's horn

குதிரைக் கொம்பு

1. சிந்து தேசத்தில் அந்தப்புரம் என்கிற நகரத்தில் ரீவண நாயக்கன் என்ற ராஜா இருந்தான். இவன் ஒரு சில யுகங்களின் முன்பு இலங்கையில் அரசாண்ட ராவணனுடைய வம்சம் என்று சொல்லிக் கொண்டான். இவனுடைய சபையில் எல்லா சாஸ்திரங்களையும் கரைத்துக் குடித்த பல பண்டிதர்கள் விளங்கினார்கள்.

1.           Raja Rīvana Nāyakkan lived in Andhappuram in the Sindh country. He claimed he came in the lineage of Ravanan a few yugas ago. In his assembly, Pundits shined as explicators of all sastras.   

2. ஒரு நாள் அரசன் தனது சபையாரை நோக்கி, "குதிரைக்கு ஏன் கொம்பில்லை?" என்று கேட்டான். சபையிலிருந்த பண்டிதர்கள் எல்லாம் திகைத்துப் போனார்கள். அப்போது கர்நாடக தேசத்திலிருந்து அந்த அரசனிடம் சம்மானம் வாங்கும் பொருட்டாக வந்திருந்த வக்ரமுக சாஸ்திரி என்பவர், தான் அந்தக் கேள்விக்கு விடை சொல்வதாகத் தெரிவித்தார். அரசன் அனுமதி தந்தவுடன் மேற்படி வக்ரமுக சாஸ்திரி பின்வருமாறு கதை சொல்லத் தொடங்கினார்.

 2.           One day, the king addressed the assembly, asking them, "Why does not a horse have horns?" The pundits were dumbfounded at the question. Vakramukha Sastry, a tribute collector from the Karnataka country, informed the king he would answer the question. The king permitted Sastry to tell a story

3. "கேளீர், ரீவண மஹாராஜரே, முற்காலத்தில் குதிரைகளுக்கெல்லாம் கொம்பிருந்தது. இலங்கையில் அரசாண்ட தமது மூதாதையாகிய ராவணேசுரன் காலத்தில், அந்த ராஜனுடைய ஆக்கினைப்படி பிரமதேவன் குதிரைகளுக்குக் கொம்பு வைக்கும் வழக்கத்தை நிறுத்திவிட்டான்" என்றார்.

 3.           Sastry: "Hear me Rīvana Maharaja. A long time ago, all horses had horns. Rāvanēṣvaran, your ancestor and the ruler of Lanka, issued a mandate to Brahmadevan, who accordingly stopped the horses from having horns."

4. இதைக் கேட்டவுடன் ரீவண நாயக்கன் உடல் பூரித்துப் போய், "அதென்ன விஷயம்? அந்தக் கதையை விஸ்தாரமாகச் சொல்லும்" என்றான்.

 4.           Hearing this explanation, Rīvana Nāyakkan, joyous and horripilated, said to the Sastry, "Please tell the full story on that matter."

5. வக்ரமுக சாஸ்திரி சொல்லுகிறார்:

"இலங்கையில் ராவணன் தர்மராஜ்யம் நடத்திய காலத்தில் மாதம் மூன்று மழை பெய்தது. அந்தக் காலத்தில் ஒரு வருஷத்துக்குப் பதின்மூன்று மாசமும், ஒரு மாசத்துக்கு முப்பத்து மூன்று தினங்களும் ஒரே கணக்காக ஏற்பட்டிருந்தன. ஆகவே பதினொரு நாளுக்கு ஒரு மழை வீதம், வருஷத்தில் முப்பத்தொன்பது மழை பெய்தது. பிராமணர் நான்கு வேதம், ஆறு சாஸ்திரம், அறுபத்து நாலு கலை ஞானங்கள், ஆயிரத்தெட்டுப் புராணங்கள், பதினாயிரத்தெண்பது கிளைப் புராணங்கள், எல்லாவற்றிலும் ஓரெழுத்துக்கூடத் தவறாமல் கடைசியிலிருந்து ஆரம்பம்வரை பார்க்காமல் சொல்லக்கூடிய அத்தனை திறமையுடனிருந்தார்கள். ஒவ்வொரு பிராமணன் வீட்டிலும் நாள்தோறும் தவறாமல் இருபத்து நாலாயிரம் ஆடுகள் வெட்டிப் பலவிதமான யாகங்களை நடத்தி வந்தார்கள். ஆட்டுக் கணக்கு மாத்திரம்தான் புராணக்காரர் சொல்லியிருக்கிறார். மற்ற மிருகங்களின் தொகை அவர் சொல்லியிருக்கலாம். இப்படியே மற்ற வருணத்தாரும் தத்தம் கடமைகளை நேராக நிறைவேற்றிக் கொண்டு வந்தார்கள். எல்லா ஜீவர்களும் புண்யாத்மாக்களாகவும், தர்மிஷ்டராகவும் இருந்து இகத்தில் இன்பங்களையெல்லாம் அனுபவித்துப் பரத்தில் சாக்ஷத் பரமசிவனுடைய திருவடிநிழலைச் சார்ந்தனர்.

 5.           Vakramukha Sastry told the story as follows. When Rāvanan maintained Dharmarājyam (Just rule), it rained three times a month. A year had thirteen months in those days, and each month had thirty-three days. It rained once every eleven days and amounted to thirty-nine rainy days in a year. The Brahmanas, then, were well-versed in four Vedas, six sastras, sixty-four arts and sciences, 1008 Purāṇās, and 10,080 subsidiary Purāṇās and recited them from beginning to end from memory without looking up the text. In each Brahmana household, the daily sacrifice of 24,000 goats took place, and they conducted all kinds of Yāgas. The exponents of Purāṇās mentioned the number of goats only. They could have given the numerical value of other sacrificed animals. Other Varna members performed their respective assigned duties. All people were virtuous souls and Dharma followers, enjoyed the pleasures of life here and hereafter, and took refuge under the shadow of Sākṣāt Paramasiva's holy feet.

6. அப்போது அயோத்தி நகரத்தில் அரசு செலுத்திய தசரத ராஜன் பிள்ளையாகிய ராமன், தனக்கு மூத்தவனாகிய பரதனுக்குப் பட்டங்கட்டாமல் தனக்கே பட்டங்கட்டிக் கொள்ள விரும்பித் தனது தந்தையை எதிர்த்துக் கலகம் பண்ணினான். பிதாவுக்குக் கோபமுண்டாய் ராமனையும் லட்சுமணனையும் ராஜ்யத்தை விட்டு வெளியே துரத்தி விட்டான். அங்கிருந்து அவர்கள் மிதிலை நகரத்துக்கு ஓடிப் போய், அந்நகரத்து அரசனாகிய ஜனகனைச் சரணமடைந்தார்கள். அவன் இவர்களுக்கு அபயம் கொடுத்துக் காப்பாற்றி வருகையில் ராமன் மேற்படி ஜனகராஜன் மகளாகிய சீதையின் அழகைக் கண்டு மோகித்து, அவளைத் திருட்டாகக் கவர்ந்து கொண்டு தண்டகாரண்யம் புகுந்தான்.

 6.           Raman, the son of Dasaratha Rajan of Ayodhya, caused a revolt against his father, demanding to install him as the heir apparent instead of the older Bharata. Dasaratha became angry and threw Rama and Lakshmana out of his kingdom. They went to Mithila and surrendered to Janaka, who gave them refuge and sustenance. Ramar seeing the beauty of Sita, Janaka's daughter, abducted her and took her to Dhandakarunyam.

7. அங்கு ராமர், லட்சுமணர் முனிவர்களை யெல்லாம் பல விதங்களிலே ஹிம்சை செய்தனர். யாகங்களைக் கெடுத்தனர். இந்த விஷயம் அங்கே அதிகாரம் செய்து வந்த சூர்ப்பநகைத் தேவியின் காதில் பட்டது. ராவணன் தங்கை யாகையாலும், பிராமண குலமானபடியினாலும், ரிஷிகளுக்கு ராமன் செய்யும் துன்பத்தைப் பொறுக்கமாட்டாதவளாய், அவள் அந்த ராமனையும் அவன் தம்பி லட்சுமணனையும் பிடித்துக் கட்டிக் கொண்டு வரும்படி தனது படையினிடம் உத்திரவு கொடுத்தாள். அப்படியே ராம லட்சுமணரைப் பிடித்துத் தாம்பினாலே கட்டிச் சூர்ப்பநகையின் சன்னதியிலே கொண்டு சேர்த்தனர். அவள் அவ்விருவரையும் கட்டவிழ்த்து விடும்படி செய்து பலவிதமான கடூர வார்த்தைகள் சொல்லிப் பயமுறுத்திய பிறகு ராஜபுத்திரராகவும், இளம் பிள்ளைகளாகவும் இருந்தபடியால், இதுவரை செய்த துஷ்ட காரியங்களையெல்லாம மன்னிப்பதாகவும், இனிமேல் இவ்விதமான காரியங்கள் செய்தால் கடுந்தண்டனை கிடைக்குமென்றும் சொல்லி, நானாவிதமான புத்தி புகட்டிய பின்பு, அவர்களைச் சிறிது காலம் அரண்மனையிலிருந்து விருந்துண்டு போகும்படி செய்தாள்.

 7.           Ramar and Lakshmanar tortured the Munis and destroyed their Yāgas. This news fell into the ears of Surpanakai was the administrator of the region, a Brahmana woman, and the sister of Ravana. She asked her army to manacle the brothers and bring them to her. The minions shackled them with ropes and brought them before Surpanakai. She made the attendants untie them, threatened them with harsh words, and offered pardon for the mischief they perpetrated because of their tender age. She stressed that if they performed any maltreatment of the Munis, they would receive severe punishment. She also gave them advice. She entertained them in the palace before they went on their way.

8. அப்போது சீதை சூர்ப்பநகையிடம் தனியாக வார்த்தை சொல்லிக் கொண்டிருக்கையில், ராமன் தன்னை வலிமையாலே தூக்கிக் கொண்டு வந்தானென்றும், தனக்கு மறுபடியும் மிதிலைக்குப் போய்த் தனது பிதாவுடன் இருக்கப் பிரியம் என்றும் சொன்னாள். இதைக் கேட்டு சூர்ப்பநகை மனமிரங்கி, சீதையை இலங்கைக்கு அனுப்பி, அங்கிருந்து மிதிலையில் கொண்டு சேர்க்கும்படி ராவணனுக்குச் சொல்லியனுப்பினாள். ராவணனுடைய அரண்மனைக்கு வந்து சேர்ந்தவுடனே அவளை மிதிலைக்கு அனுப்பும் பொருட்டு நல்ல நாள் பார்த்தார்கள். அந்த வருஷம் முழுவதும் நல்ல நாள் கிடைக்கவில்லை. ஆகையால் சீதையை இரண்டு வருஷம் தனது அரண்மனையிலே தங்கிவிட்டுப் போகும்படி ராவணன் ஆக்கினை செய்தான்.

 8.           When Sita was alone with Surpanakai, she told her that Ramar abducted her and would like to go back to her father in Mithila. Surpanakai felt compassionate and sent Sita to Ravana to send Sita back to Mithila. When Sita came to Ravana's palace, the astrologers wanted to send her to Mithila on an auspicious day. No auspicious day was available for the entire year. Ravanan ordered that Sita stay in his palace for two years before her departure home.

9. தண்டகாரண்யத்தில் ராமன் சூர்ப்பநகையிடம் "சீதை எங்கே?" என்று கேட்டான். மிதிலைக்கு அனுப்பி விட்டதாகச் சூர்ப்பநகை சொன்னாள். 'எப்படி நீ இந்தக் காரியம் செய்யலாம்?' என்று கோபித்து லட்சுமணன் சூர்ப்பநகையை நிந்திக்கலானான். அப்போது சூர்ப்பநகை தன் இடுப்பில் பழங்கள் அறுத்துத் தின்னுவதற்காகச் சொருகி வைத்துக்கொண்டிருந்த கத்தியைக் கொண்டு லட்சுமணனுடைய இரண்டு காதுகளையும், கால் கட்டை விரல்களையும் நறுக்கி விட்டாள்.

 9.           In the Dhandakarunyam forest, Ramar asked Surpanakai, where Sita was. She said that she sent Sita to Mithila. Lakshmana became angry with Surpanakai and criticized her. Surpanakai had a kitchen knife in her waist, with which she cut off Lakshmana's ears and the big toes.

10. இவளுடைய வீரச் செய்கையைக் கண்டு ராமன் இவள் மேல் மோகங் கொண்டு, 'அட! சீதையைத் தான் மிதிலைக்கனுப்பி விட்டாய், என்னை நீ விவாகஞ் செய்து கொள்ளு' என்றான். இதைக் கேட்டவுடனே சூர்ப்பநகை கன்னமிரண்டும் சிவந்து போகும்படி வெட்கப்பட்டு 'நீ அழகான பிள்ளைதான். உன்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கொள்ளலாம். ஆனால், அண்ணா கோபித்துக் கொள்ளுவார். இனிமேல் நீ இங்கிருக்கலாகாது. இருந்தால் அபவாதத்துக்கு இடமுண்டாகும் என்றாள்.

 10.         Recognizing Surpanakai's heroic deeds, Raman fell in love with her and said," You sent Sita to Mithila. You marry me now. "With her eyes turning red from bashfulness, Surpanakai replied, "You are a handsome youngster, fit for marriage. But my older brother will get angry. It would help if you did not stay here anymore. If you remain here any longer, slander will be your lot.

11. அப்போது ராமன்: 'சீதையை எப்போது மிதிலைக்கனுப்பினாய்? யாருடன் அனுப்பினாய்? அவள் இப்போது எவ்வளவு தூரம் போயிருப்பாள்?' என்று கேட்டான்.

 11.         Raman questioned her, "When did you send Sita to Mithila? Who accompanied her as an escort? How far away she is from here?"

12. அதற்குச் சூர்ப்பநகை, 'இனிமேல் சீதையின் நினைப்பை விட்டுவிடு. அவளை இலங்கைக்கு அண்ணன் ராவணனிடத்தில் அனுப்பியிருக்கிறேன். அவன் அவளை மிதிலைக்கு அனுப்பினாலும் அனுப்பக்கூடும். எது வேண்டுமானாலும் செய்யக்கூடும். மூன்றுலகத்திற்கும் அவன் அரசன். சீதையை மறந்துவிடு' என்றாள்.

 12.         Surpanakai said, "Stop thinking of Sita from now on. I have sent her to my brother Ravana, the king of Lanka. What he will do to Sita, I have no idea. He has the power over her and the three worlds. Forget Sita."

13. இதைக்கேட்டு ராமன் அங்கிருந்து வெளியேறி எப்படியேனும் சீதையை ராவணனிடமிருந்து மீட்க வேண்டுமென்று நினைத்துக் கிஷ்கிந்தா நகரத்திற்கு வந்து சேர்ந்தான். அந்தக் கிஷ்கிந்தா நகரத்தில் அப்போது சுக்கிரீவன் என்ற ராஜா அரசு செலுத்தினான். இவனுக்கு முன் இவனுடைய தமையனாகிய வாலி ஆண்டான். வாலிக்கும் ராவணனுக்கும் மிகுந்த சிநேகம். இரண்டு பேரும் ஒரு பள்ளிக்கூடத்திலே கணக்கு வாசித்தார்கள். மூன்று உலகத்திலும் கப்பம் வாங்கின ராவணனன் 'கிஷ்கிந்தா பட்டணத்துக்கு வாலி யாதொரு கப்பமும் செலுத்த வேண்டியதில்லையென்று சொல்லிவிட்டான்.

 13.         Hearing this dire news, he went to Kishkinda to retrieve Sita from Ravana. Sugriva was the king of Kishkinda. His brother Vāli was the king, a friend of Ravana; they went to the same school. Ravanan received tributes from all three worlds and demanded no tribute from Vāli.

14. இந்த வாலி தூங்கிக் கொண்டிருக்கையில் தம்பி சுக்கிரீவன் இவன் கழுத்தை மண்வெட்டியால் வெட்டியெறிந்துவிட்டு இவன் மனைவியாகிய தாரையை வலிமையால் மணந்து கொண்டு அனுமான் என்ற மந்திரியின் தந்திரத்தால் ராஜ்யத்தை வசப்படுத்திக் கொண்டான். இதைக் கேட்டு ராவணன் மகா கோபத்துடன் சுக்கிரீவனுக்குப் பின்வருமாறு ஓலையெழுதியனுப்பினான்.

 14.         When Vāli was asleep, his younger brother Sugriva cut off his head with a machete, forced his brother's wife Tārai to marry him, and usurped the kingdom with the help of his minister Hanuman through trickery. The news reached Ravana, who wrote an angry palm-leaf letter to Sugriva.

15. "கிஷ்கிந்தையின் சுக்கிரீவனுக்கு இலங்கேசனாகிய ராவணன் எழுதிக் கொண்டது. நமது சிநேகனைக் கொன்றாய். உன் அண்ணனைக் கொன்றாய், அரசைத் திருடினாய். இந்த ஓலை கண்டவுடன் தாரையை இலங்கையிலுள்ள கன்யாஸ்திரீ மடத்துக்கு அனுப்ப வேண்டும். ராஜ்யத்தை வாலி மகன் அங்கதனிடம் கொடுக்க வேண்டும். நீ சந்நியாசம் பெற்றுக்கொண்டு ராஜ்யத்தை விட்டு வெளியேறிவிட வேண்டும். இந்த உத்தரவுக்குக் கீழ்ப்படாத விஷயத்தில் உன் மீது படையெடுத்து வருவோம்."

 15.         Ilangesan Ravana wrote a letter to Kishkinda's Sugriva. ''You killed our friendship and your older brother, usurping his kingdom. Send Tārai (Vali's wife) to the widow's convent when you receive this letter. Vāli's son, Angathan, inherits the kingdom. You must become an ascetic and leave the kingdom. If you do not follow this order, I will invade the country.''

16. மேற்படி உத்தரவு கண்டவுடன் சுக்கிரீவன் பயந்து போய் அனுமானை நோக்கி 'என்ன செய்வோம்? என்று கேட்டான். அனுமான் சொல்லிய யோசனை என்னவென்றால்,

'வாலியிடம் பிடித்துக்கொண்ட தாரையையும் பதினேழு வயதுக்குட்பட்ட வேறு பதினேழரைக் கோடிப் பெண்களையும் ராவணனுக்கு அடிமையாக அனுப்ப வேண்டும். ராவணனாலே ஆதரித்துப் போற்றப்படும் வைதிக ரிஷிகளின் யாகச் செலவுக்காக நாற்பதுகோடி ஐம்பது லட்சத்து முப்பத்து நாலாயிரத்து இருநூற்று நாற்பது ஆடுமாடுகளும், தோற் பைகளில் ஒவ்வொரு பை நாலாயிரம் படி கொள்ளக் கூடிய நானூறு கோடிப் பைகள் நிறைய சோமரசம் என்ற சாறும் அனுப்பி அவனைச் சமாதானம் செய்து கொள்ள வேண்டும். இளவரசுப் பட்டம் அங்கதனுக்குச் சூட்டுவதாகவும் வருஷந்தோறும் நாலாயிரம் கோடிப் பொன் கப்பம் கட்டுவதாகவும் தெரிவிக்க வேண்டும். இத்தனையும் செய்தால் பிழைப்போம்' என்று அனுமான் சொன்னான்!

 16.         Reading the letter from Ravana, Sugriva, seized with fear, sought advice from Hanuman. Hanuman suggested, "You should send Tārai and millions of virgins, many millions of sacrificial animals, and many million bags of Soma Rasam in leather bags to pacify Ravana. Inform him that Angathan will be the king and that you will pay him yearly tribute in gold. If you do all these, we will survive this ordeal."

17. சுக்கிரீவன் அப்படியே அடிமைப் பெண்களும் ஆடுமாடுகளும் சாறும், முதல் வருஷத்துக் கப்பத் தொகையும் சேகரம் பண்ணி அத்துடன் ஓலையெழுதித் தூதர் வசம் கொடுத்தனுப்பினான். தூதர்கள் ஆடுமாடுகளையும், சாற்றையும் ராவணன் அரண்மனையிலே சேர்ப்பித்தார்கள். அடிமைப் பெண்களையும் பணத்தையும் முனிவரிடம் கொடுத்தார்கள். ஓலையை ராவணனிடம் கொடுத்தனர். போகிற வழியில் தூதர் அடிக்கடி தோற்பயிலுள்ள சாற்றை குடித்துக் கொண்டு போனபடியால் தாறுமாறாக வேலை செய்தார்கள். ராவணன் தனது நண்பருடன் ஆடுமாடுகளையெல்லாம் அப்போதே கொன்று தின்று அந்தச் சாற்றையும் குடித்து முடித்தவுடனே ஓலையைப் பிரித்து வாசித்துப் பார்த்தான். அடிமைப் பெண்களும் பணமும் ஏன் தன் வசம் வந்து சேரவில்லையென்று விசாரணை செய்தான். முனிவர்களின் மடங்களில் சேர்த்துவிட்டதாகவும், அவர்கள் அந்தப் பணத்தையெல்லாம் யாகத்திலே தட்சிணையாக்கி யெடுத்துக் கொண்டபடியால், இனிமேல் திருப்பிக் கொடுப்பது சாஸ்திர விரோதமென்று சொல்லுவதாகவும், அடிமைப் பெண்கள் ஆசிரமங்களிலிருந்து பெரும்பாலும் ஓடிப் போய் விட்டதாகவும் செய்தி கிடைத்தது.

 17.         Sugriva followed Hanuman's advice to the letter and sent them all to Ravana. The animals, the women, and the money went to the Rishis. The Sugriva's minions handed the letter to Ravana. On the way to Ravana's palace, the minions drank Soma. Ravana and friends ate the butchered animals and drank the Soma. Later, Ravana read the letter and enquired why the slave girls and the money did not come to him. Sugriva's minions told Ravana the Rishis took the money as fees for Yaga services and recouping the money was against established Sastra rules. The girls ran away from the hermitages. Ravana received the above message.

18. தூதர்களையெல்லாம் உடனே கொல்லச் சொல்லிவிட்டு அந்த க்ஷணமே சுக்கிரீவன் மேல் படையெடுத்துச் செல்லும்படி சேனாதிபதியிடம் ஆக்கினை செய்தான். அப்படியே நல்லதென்று சொல்லி சேனாதிபதி போய்ப் படைகளைச் சேகரித்தான். இந்தச் செய்தியெல்லாம் வேவுகாரர் மூலமாகக் கிஷ்கிந்தைக்குப் போய் எட்டிவிட்டது. உடனே அனுமான் சொற்படி சுக்கிரீவன் தனது படைகளைச் சேர்த்தான். ராவணன் படை தயாரான பிறகும், அதை நல்ல லக்னம் பார்த்து அனுப்ப வேண்டுமென்று காத்துக் கொண்டிருந்தான். இதற்குள்ளே அனுமான் தன்னுடைய ஜாதி ஒரு விதமான லேசான குரங்கு ஜாதியாகையால் விரைவாகக் குரங்குப் படைகளைத் திரட்டிக் கொண்டு இலங்கையை நோக்கிப் புறப்பட்டான். இவனுடைய சேனையிலே ராம லட்சுமணரும் போய்ச் சேர்ந்தார்கள். இந்தச் சேனையிலே நாற்பத்தொன்பது கோடியே தொண்ணூற்று நாலு லட்சத்து முப்பத்தேழாயிரத்து முந்நூற்றைம்பத்தாறு காலாளும், அதற்கிரட்டிப்பு குதிரைப் படையும், அதில் நான்கு மடங்கு தேரும், அதில் எழுபது மடங்கு யானைகளும் வந்தன.

 18.         Ravana ordered his general to kill all the messengers of Sugriva. The chief of the army gathered his army. His spies informed Sugriva of the impending invasion from Lanka. Sugriva assembled his invading force on the advice of Hanuman. The Ravana's forces were at the ready. But Ravana waited for an auspicious hour to launch the invasion. Hanuman gathered the warriors of his class and marched towards Lanka, with Rama and Lakshmana joining the Hanuman's contingent, which had millions of foot soldiers, horses, chariots, and elephants.

19. இவர்கள் இலங்கைக்கு வருமுன்னாகவே ராவணன் சேனையிலிருந்து ஒரு பகுதி இவர்களை எதிர்த்துக் கொன்று முடித்துவிட்டன. ராம லட்சுமணர் மாத்திரம் சில சேனைப் பகுதிகளை வைத்துக்கொண்டு ரகசியமாக இலங்கைக்குள்ளே வந்து நுழைந்து விட்டார்கள். இந்தச் செய்தி ராவணன் செவியிலே பட்டது. உடனே ராவணன் 'ஹா! ஹா! ஹா! நமது நகரத்திற்குள் மனிதர் சேனை கொண்டு வருவதா! இதென்ன வேடிக்கை! ஹா! ஹா! ஹா!' என்று பேரிரைச்சல் போட்டான். அந்த ஒலியைக் கேட்டு ஆதிசேஷன் செவிடனாய் விட்டான். சூரியமண்டலம் தரை மேலே விழுந்தது. பிறகு ராவணன் ராமனுடைய சேனைகளை அழித்து, அவனையும் தம்பியையும் பிடித்துக் கொண்டு வரும்படி செய்து, இராஜகுமாரர் என்ற இரக்கத்தினால் கொல்லாமல் விட்டு, அவ்விருவரையும் தனது வேலையாட்களிடம் ஒப்புவித்து ஜனகன் வசம் சேர்க்கும்படி அனுப்பினான். பிறகு சீதையும் மிதிலைக்குப் போய்ச் சேர்ந்தாள்.

 19.         Before Sugriva's military came to Lanka, Ravana's soldiers killed part of Sugriva's forces. Rama-Lakshmana reached Lanka with his contingent entered Lanka. The news reached Ravana, who shouted, "Ha, ha! The human brought soldiers into Lanka.'' What a joke!" He screamed so much that Adhi Sesa heard it and went deaf. Surya Mandal fell on earth. Ravana destroyed Rama's military and ordered his minions to bring the two brothers before him. Because of his compassion for your royals, Ravan did not kill them. On his order, the servants took the two princes to king Janaka. Later Sita went to Mithila.

மறுபடி, ஜனகன் கிருபை கொண்டு அந்த ராஜனுக்கே சீதையை விவாகம் செய்து கொடுத்துவிட்டான். அப்பால் ராம லட்சுமணர் அயோத்திக்குப் போய்ப் பரதனுக்குப் பணிந்து நடந்தார்கள். இதுதான் நிஜமான "ராமாயணக் கதை" என்று வக்ரமுக சாஸ்திரி ரீவண நாயக்கன் சபையிலே கதை சொன்னான்.

அப்போது ரீவணன்: "சாஸ்திரியாரே, குதிரைக்கு ஏன் கொம்பில்லை என்று கேட்டால் இன்னும் அதற்கு மறுமொழி வரவில்லையே?" என்று கேட்டான்.

 20. Janaka married his daughter Sita to Rama as a sign of grace. Sita, Rama, and Lakshmana went to Ayodhya and behaved obediently to their father. This narrative is the true Ramayana story, according to Vakramukha Sastry, as told in the Rīvana Nayakkan's assembly. Rīvanan questioned him, "Sastry! You did not answer the question, why the horse has no horns."

வக்ரமுக சாஸ்திரி சொல்லுகிறான்.

ராமன் படையெடுத்து வந்த செய்தி கேட்டு, ராவணன் "ஹா", "ஹா", "ஹா", என்று கூச்சலிட்டபோது, சத்தம் பொறுக்கமாட்டாமல் சூரியமண்டலம் கீழே விழுந்ததென்று சொன்னேனன்றோ? அப்போது சூரியனுடைய குதிரையேழுக்கும் கொம்பு முறிந்து போய்விட்டது.

  21.         Vakramukha Sastry said, "Remember, I said the Sun Mandala fell on earth because of Ravana's loud sounds. With that, the seven horses fell, and the horns broke."

சூரியன் வந்து ராவணன் பாதத்தில் விழுந்து, "என் குதிரைகள் சாகா வரமுடையன. இவற்றைப் போல் வேகம் வேறு கிடையாது. இவற்றிற்குக் கொம்பு முறிந்து போய் விட்டது. இனி உலகத்தாரெல்லாம் என்னை நகைப்பார்கள். என்ன செய்வேன்?" என்று அழுது முறையிட்டான். ராவணன் அந்தச் சூரியனிடம் கிருபை கொண்டு பிரமதேவனிடம், "இனிமேல் ஒரு குதிரைக்கும் கொம்பில்லாதபடி படைக்க வேண்டும். அவ்வாறு செய்தால் சூரியனுடைய குதிரைகளை யாரும் நகைக்க இடமிராது" என்று சொன்னான். அது முதலாக இன்று வரை குதிரைக்குக் கொம்பில்லாமல் பிரமதேவன் படைத்துக் கொண்டு வருகிறான்.

 22.         The Sun fell at the feet of Ravana and said, "My horses are immortal, according to their boon. Their speed is phenomenal, and there is no one to match them. Their horns broke from the fall. The whole world will laugh at me. What shall I do?" The Sun cried and supplicated to Ravana. Showing grace and charity to the Sun God, he told Brahma Deva, the creator, "Hereafter, create from now on horses without the horns. That way, no one can laugh at the Sun's horses. Since then, Brahma, the creator, created horses without horn

இவ்விதமாக வக்ரமுக சாஸ்திரி சொல்லியதைக் கேட்டு ரீவண நாயக்கன் மகிழ்ச்சி கொண்டு மேற்படி சாஸ்திரிக்கு அக்ஷ்ரத்துக்கு லட்சம் பொன்னாக அவர் சொல்லிய கதை முழுவதிலும் எழுத்தெண்ணிப் பரிசு கொடுத்தான்.

 23.         Rīvana Nāyakkan, pleased with Vakramukha Sastri, gave 100,000 gold pieces based on the number of letters in his story.

  6. Pillaiyar: "How."

Narada: I appeared in Chettyar's dream and told him to go to Sastry in Tanjore at a particular address. I mentioned Sastry would exculpate the sins and guarantee the birth of a son. If he went to the Chettyar, he would gain fame, name, and money. Sastry showed up in the house of the Chettyar and began to conduct fire sacrifice to guarantee the birth of a son. Halfway through the sacrifice, the Sastry demanded more money. Chettyar stopped the Homam and asked the Brahmana to leave and go home. The Brahmana stayed in a wealthy man's house for a year. The Prabhu asked Sastry to talk on Bhagavadgita. The Prabhu and the Chettyar had some problems between them from the past. Prabhu went to court demanding repayment of 30,000 gold coins from Chettyar, who claimed he returned the god coins beforehand but failed to take a receipt. The court found no credible document to support his claim and therefore ordered Chettyar to pay Prabhu his loan plus the cost of litigation.

  8. Sastry said,

"Brahman is Satyam (Truth)

All else is Sūnyam (nothing)." 

Hearing the word Sūnyam (double meaning: 1. Nothing. 2. Witchcraft), the spy reported it to Chettyar. The latter asked him, "Can you guarantee the veracity of your statement? The worker said, "I heard with my ear the word 'Sūnyam' coming from the mouth of Sastry. If I told a lie, let the Mottu Street Pillaiyar pay my wife's loan." As Narada was narrating the story, Pillaiyar said with a smile, "Adā, evil character! Should I pay his wife's debts? Let it be so. I will make arrangements for him.  

 10. The thief, to reciprocate for the gold coins, cut the Sastry's tuft and gave it to Chettyar, who locked away the tuft in his lockbox. The humiliated Brahmana went back to Tanjore to save his reputation. In his home at Tanjore, Sastry cried, thinking, "O God! I never wished any evil to anyone, though disgrace came upon me." He donned the clothes of a beggar and walked the streets with the following poem.

"Like the ocean, is my learning

That arrogance, I had

Because they were unlettered, though virtuous

You dealt them hardship."  

11. After Narada narrated the story, Nandikeshsurar asked, "Is this story real or imaginary?" Narada: ''Imaginary. Where is the doubt?" Pillaiyar, in a fit of anger, said, "You were telling the story as if it was happening before us. I lent my ears, thinking it was all true. Is this a mere mischief on your part?"

Narada: "No mischief. On purpose, I narrated a false story."

Pillaiyar: "Why?"

Narada: Nandikeshsurar asked me to tell a story to pass the time. So, I narrated a false story. I added what you mentioned."

Pillaiyar: "You made whatever I said a part of your story and satisfied Nandi. What Nandi is this?. Who is the son of the Master, 'You or me?'"

12. Nandi, with a twisted face, said, "Pillaiyare! You forget however many Kozhukkattais I gave you. I guard the entrance. When you have nothing else to do, you bother the working people. God Muruga never makes mischief. That is why Ammai favors Murugan. You leave us. If not, I will tell Ammai."

Narada laughed and said, "I never stopped completely instigating rancor among the gods."

Pillaiyar and Nandikeshsurar felt ashamed and playfully knuckled the head of Narada twice.  

 13. Then, Narada laughed and said, "Yesterday, I was talking with Brihaspati. He said, 'His planet will be entering into my Janma Nakshatra with the result Nandikeshsurar and Pillaiyar will knuckle me on the head, according to his astrological forecast.'" I told him, "Your predictions of planetary movements will not work for me. We bet. If you have not knuckled me on the head, the bet was Brihaspati will arrange in Devaloka six musical extravaganza for me. His side won. I need to buy 10,000 Panchāngas." Panchanga = Almanac

Pillaiyar compassionately asked Narada, "What is the cost of 10,000 Panchanga?"

Narada: ''20,000 gold coins.'' Pillaiyar called a Bhūta and asked to give 10,000 gold coins. The Bhūta took the gold from the palace treasury, handed it over to Narada, and wrote it as charity. Pillaiyar looked at Narada, "This betting story: is it real or is this also false?"

Narada: ''False. Why doubt it?" Narada dropped the gold bag and ran away from there.