|
Teeny-WeenyStoriesSutti
Vikatan Translation: Veeraswamy Krishnaraj |
|
| சுட்டி குட்டிக் கதைகள் சுட்டி
விகடன் Published: 31 May 2019 8 PM Teeny-weeny stories. Sutti Vikatan Published: 31 May 2019 8 PM மீராவின் கிராஃப்ட்! விடுமுறையில் கிராமத்தில் இருக்கும் பாட்டி வீட்டுக்கு வந்திருந்தாள் ஏழாம் வகுப்பு மீரா. தினமும் விளையாடப் போகும்போது, மரத்தடியில் வேப்பங்கொட்டைகளைச் சேகரித்துவந்து மஞ்சள் பையில் போட்டுக்கொண்டிருந்தாள். ‘‘எதுக்கு இதைச் சேகரிக்கறே?” என்று அம்மா கேட்டபோது, ‘‘அப்புறம் சொல்றேன்’’ என்றாள். ‘‘இலை, குச்சிகளை வெச்சே விதவிதமா கிராஃப்ட் செய்வா. அந்த மாதிரிதான் எதுக்காவது இருக்கும்’’ என்றார் அப்பா. அதற்குப் பதில் சொல்லாமல் புன்னகைத்தாள் மீரா. ஒரு வாரம் கழித்து சென்னைக்குப் புறப்பட்டபோது, ‘‘அப்பா, சென்னைக்குப் பக்கத்துல போனதும் நான் சொல்ற இடத்துல எல்லாம் காரை நிறுத்தணும். அங்கேயெல்லாம் பாதை ஓரமா இந்த வேப்பங்கொட்டைகளைப் போடப்போறேன். நூறு போட்டா பத்தாவது முளைக்குமில்லே. இதுல கிராஃப்ட் செஞ்சா வீட்டுக்கு மட்டும்தான் அழகு. விதைச்சா ஊருக்கே அழகு’’ என்றாள். அப்பாவும் அம்மாவும் மீராவை அணைத்துக்கொண்டனர். - அ.காருண்யா, தாரமங்கலம். Meera’s Graft |
Teeny-weeny stories. Sutti Vikatan Published: 31 May 2019 8 PM Teeny-weeny stories. Sutti Vikatan Meera's Graft Seventh-grade Meera went to grandma’s house in the village. When she was out playing, she picked up the seeds of the Neem tree and saved them in the yellow bag. Her mother questioned her, ‘’Why are you gathering the Neem seeds?’’ She replied, ‘’Tell you later.’’ The father intuitively observed, ‘’It is customary to apply graft with twigs and leaf.’’ Meera smiled but made no reply. They were heading home to Chennai, after a one-week stay at Grandma’s house. Meera requested her father, ‘’Dad! When we approach Chennai, stop the car wherever and whenever I ask you. At those stops, by the path, I will scatter Neem seeds. Won’t at least ten of the hundred scattered seeds take root? Grafting beautifies only the house. But seeding brings beauty to the whole town.’’ Mom and dad embraced Mira. A. Karunya Taramangalam |
| புத்திசாலி காக்கா! ஒரு ஊர்ல ஒரு காக்கா இருந்துச்சாம். அது ‘கா... கா...’ன்னு கத்திட்டே தண்ணியைத் தேடி ரொம்ப தூரம் போச்சாம். வழியில ஒரு வீட்டுக்கு வெளியே 20 லிட்டர் தண்ணீர் கேனைப் பார்த்துச்சாம். ஆனா, அதில் ரொம்ப உள்ளேதான் தண்ணீர் இருந்துச்சாம். ‘இதை எப்படிடா குடிக்கிறது?’ன்னு யோசிச்ச காக்கா, அதை செல்போன்ல போட்டோ எடுத்து, ‘க்ரோ ஃப்ரெண்ட்ஸ்’ வாட்ஸஅப் குரூப்ல போட்டு, ஆலோசனை கேட்டுச்சாம். ‘கற்களைப் போடு’, ‘பக்கத்துல ஸ்ட்ரா கிடக்கா பாரு’, ‘அடியில ஓட்டையைப் போடு’ன்னு காக்காவுக்கு காக்கா ரிப்ளை பண்ணுச்சுங்களாம். அப்போ, அந்த குரூப்லேயே புத்திசாலின்னு பெயர் எடுத்த ஒரு காக்கா, ‘இன்னிக்கு கிடைச்சா போதும்னு நினைக்காம ஆற்றோரமா வாங்க. எல்லோரும் சேர்ந்து நம்ம அலகுகளால் தூர் வாருவோம். மத்தவங்களுக்கும் தண்ணீர் கிடைக்கும்’னு பதில் போட்டுச்சாம். மற்ற காக்கைகள் லைக் போட, இந்தக் காக்காவும் ஒரு ஹாட்டின் விட்டுட்டு ஆற்றங்கரை நோக்கிப் பறந்துச்சாம். - பா.ஷஹஸ்ரா, சேலம் |
Intelligent Crow 1. A thirsty crow cried and flew a long distance looking for water to slake its thirst. Outside a house it saw a twenty-liter can with water deep inside it. 2. The crow wondered how it was going to quench its thirst. Luckily, the crow carried a cell phone. It took a photo of the can, sent it to its crow-friends on whatsapp group and sought advice. The crow received an assortment of advice: Drop stones in the can; look for a straw in the vicinity; put a hole in the bottom. So were the replies from the other crows. One crow who was known for its preternatural intelligence sent a reply, ‘’Don’t be satisfied with today’s find. All come by the riverside. We will join, dig and remove the silt, thereby others will also get to drink the water. 3. Other crows registered their Likes. The crow by the can dropped everything and flew towards the riverside. P. Shahasra Salem |
| மல்ட்டி கலர்! சந்தியா அவள் அப்பாவிடம் கேட்டாள். ‘‘அப்பா, சயின்டிஃபிக்கா இல்லாம ஜாலியா திங்க் பண்ணி சொல்லணும். கடவுள் சில பறவைகளைக் கறுப்பு வெள்ளையாகவும் சில பறவைகளை வண்ணமாகவும் ஏன் படைச்சார்?’’ வெவ்வேறு பதில்களைச் சொல்லி தோற்றுப்போன அப்பா, ‘‘சரி, நீயே சொல்லு’’ என்றார். ‘‘நமக்கு இப்போ கலர் டிவி, ஸ்மார்ட்போன்னு டெக்னாலஜி வந்த மாதிரி, கடவுளுக்கு டெக்னாலஜி வந்ததும் கலர்ல படைச்சார். அதுக்கு முன்னாடி டெக்னாலஜி இல்லாம ப்ளாக் அண்டு வொயிட்ல படைச்சார்’’ என்று கலகலவெனச் சிரித்தாள் சந்தியா. - மு.தாபினா, மேட்டுப்பாளையம். |
Multicolor Sandhiya questioned her father, ‘’Dad! Don’t be scientific. Be inventive in your thoughts and answers. Why did God create some birds white, some black and some of different colors?’’ The father advanced many disparate answers but failed to persuade his daughter. He said to his daughter, ‘’Ok, I give up; you give me the answer.’’ ‘’As technology advanced, we now have color TVs, and Smart phones. In like manner, When God became aware of advanced technology, he created living forms in colors. Because of absence of technology in the past, he created them in black and white.’’ Saying thus, Sandhiya broke out in laughter. M. Thāpinā Mēttuppāḷayam |
| மண் உண்டியல்! ஊருக்கு வந்திருந்த தாத்தா, தினமும் மொட்டைமாடியில் படுத்துக்கொண்டு பேரன் அகிலேஷுக்கும் பேத்தி அவந்திகாவுக்கும் கதைகள் சொல்வார். அன்று சேமிப்பு பற்றி ஒரு கதை சொன்னார். அதைக் கேட்டதும், ‘‘இனிமே நாங்களும் அப்பா, அம்மா கொடுக்கிற காசுல சேமிக்கிறோம்’’ என்றாள் அவந்திகா. ‘‘நாளைக்கே உண்டியல் வாங்கித் தரேன்’’ என்றார் தாத்தா. மறுநாள் உண்டியலுடன் வந்த தாத்தாவைப் பார்த்தும், ‘‘என்ன தாத்தா இது? மண் உண்டியல். சூப்பர் மார்கெட்ல அழகழகா கார்ட்டூன் உண்டியல் இருக்கு தெரியுமா’’ என்றான் அகிலேஷ். “அதெல்லாம் பார்க்க மட்டும்தான் அழகு. இந்த மண் உண்டியல் சுற்றுச்சூழலுக்கும் அழகு. உடைஞ்சாலும் மண்ணோடு மண்ணாகும்’’ என்றார். புரிந்துகொண்ட இருவரும் மண் உண்டியலை மகிழ்ச்சியுடன் வாங்கிக்கொண்டனர். - எஸ்.ஆர்.ரமணன், செம்பட்டி ஓவியங்கள்: ரமணன் |
Clay Piggy Bank Grandpa was visiting with the grandson Akhilesh and granddaughter Avanthika. He told them stories and slept on the open roof terrace. One day, he told them a story about savings. Avanthika promised grandpa, ‘’We will save from the allowance given to us by our parents.’’ Grandfather promised to buy them each a Hundi (Piggy Bank made of clay). Akilesh seeing grandpa with the clay Hundis observed, ‘’Grandpa! These Hundis are made of clay. Did you know that supermarket has cartoon Hundis?’’ Grandpa said to Akilesh, ‘’Thos Hundis are beautiful to look at. This clay Hundi goes well with the surroundings and is beautiful. If it breaks, it becomes one with the mud. Understanding his perspective, both accepted the clay Hundis. S. R. Ramanan Sempatti |
| காடு Published: அந்தக் காட்டுக்குள் வேட்டைக்காரன் ஒருவன், தான் வைத்த பொறியில் தெரியாமல் தன் கால்களை வைத்துவிட்டு துடித்துக் கொண்டிருந்தான். அதைப் பார்த்த ஒரு மரவெட்டி, ‘‘நீ வேட்டையாடும் விலங்குகளும் இப்படித்தானே துடிக்கும்'' என்றபடி விடுவித்தான். ‘‘நீ மட்டும் மரங்களை வெட்டுகிறாயே. அவற்றுக்கும்தானே உயிர் இருக்கிறது'' என்றான் வேட்டைக்காரன். ‘‘நான் பட்டுப்போன மரங்களை மட்டுமே வெட்டுகிறேன். நீ எப்படி... இறந்த விலங்குகளையே வேட்டையாடுகிறாயா?'' அமைதியாக இருந்த வேட்டைக்காரன், ‘‘நாளை முதல் நானும் உன்னுடன் மரம் வெட்ட வருகிறேன்'' என்றான். அதைக் கேட்டு காடு மகிழ்வது போல காற்று அடித்தது. - ஜெ.சா.யங்கேஷ்வர், குமாரபாளையம். |
1. A hunter placed an animal
trap in the forest. But unknowingly, he stepped on the trap and suffered
great pain as the trap closed shut hard on his foot. A woodcutter,
seeing the hunter in pain did not attempt to release the hunter from the
trap but with an attitude of incrimination told the hunter, ''Don't you
think your hunted animals shook like you with agonizing pain?'' 2. The hunter retorted, 'You cut down the trees. Don't you think they have a life of their own?'' 3. Hunter countered the woodcutter, 'I cut only dead trees. Do you hunt the dead animals?'' The cool and collected hunter seemed to agree with the woodcutter and said, ''From tomorrow onwards, I will join you cutting the dead trees.'' It was as if the forest was joyous at hearing the hunter's resolve with the rustle of the leaves by a gentle breeze. J.S. Yangeshwar Kumarapalayam. |
|
முள் பாதை அது மலை மீது இருக்கும் ஓர் ஊர். அங்கிருந்து 5 கிலோமீட்டர் இறங்கி வந்தால்தான், உயர்நிலைப் பள்ளிக்குச் செல்ல முடியும். பேருந்து வசதி கிடையாது. அதனால், நிறைய பிள்ளைகள் ஆரம்பப் பள்ளியுடன் நின்றுவிடுவார்கள். அந்த ஊரிலிருந்து சங்கீதா, ஆறாம் வகுப்புக்குச் செல்கிறாள். ‘‘பொம்பளை புள்ளையை எதுக்கு இவ்வளவு தூரம் அனுப்பணும்?’’ என்று மற்றவர்கள் பேசியதை சங்கீதாவின் பெற்றோர் பொருட்படுத்தவில்லை. ‘‘நான் போய்ட்டு வரேன்ம்மா’’ என்ற சங்கீதா, புத்தகப் பையில் சிறிய வெட்டுக்கத்தியையும் எடுத்துக்கொண்டாள். ‘‘இது எதுக்கு?’’ என்று அக்கம்பக்கத்தில் கேட்டார்கள். ‘‘போற பாதையில இருக்கிற முள் செடிகளை வெட்டி விலக்கிட்டே போவேன். என் பின்னாடி வர்றவங்க சிரமம் இல்லாம வரட்டும்’’ என்றாள் சங்கீதா. - சே.தாசன் பீவி, கீழக்கரை |
Thorny
path 1. It was a town perched on the top of the mountain. The high school is at the foot of the hill, some five km from the town. There was no bus service and therefore, most elementary school graduates stopped pursuing further studies. Sangita attends 6th grade. 2. Sangita’s parents paid no heed to the prevailing attitude among other parents, ‘’Why should we send girls down the mountain path to pursue further studies?’’ 3. Sangita with the school bag and a small knife on her bid goodbye to her mother. The neighbors questioned her, ‘’Why the knife?’’ 4. The girl answered them in a perspicacious manner, ‘’On my mountain path, I cut and push aside the thorny bushes, so that the followers will not have any difficulty.’’ S. Dasan PV Kizhkarai |
| காற்றின் மொழி விடுமுறை பரபரப்புகள் முடிந்து ஜூன் முதல் தேதி... காற்றின் வழியே ஊட்டியும் கொடைக்கானலும் பேசிக்கிட்டாங்க. ‘‘என்னப்பா கொடை, உன் இடத்துக்கு வந்த கூட்டமெல்லாம் போயாச்சா?’’ ‘‘ஆமாம் ஊட்டி... இப்போதான் நிம்மதியா மூச்சு விட முடியுது. மனுஷங்க நம்மளை ரசிக்க வர்றாங்க, ஓய்வு எடுக்கிறாங்க. எல்லாம் சரி. ஆனா, நம்ம மேலேயே குப்பையைக் கொட்டி, தண்ணீரை வீணாக்கி... படாத பாடு படுத்திடறாங்க’’ ‘‘கொஞ்சம் பொறுத்துக்க கொடை. பெரியவங்களோட வந்த குழந்தைகள் இதுபத்தி புரிஞ்சுக்க ஆரம்பிச்சுட்டாங்க. கொஞ்ச வருஷத்துல அவங்க நம்மை நல்லபடியா கவனிச்சுப்பாங்க’’ என்றது ஊட்டி. அந்தக் காற்றின் மொழி, உங்களுக்குக் கேட்டுச்சா ஃப்ரெண்ட்ஸ்! - வ.ஆரவ், சென்னை |
The
wind’s language Holiday excitement came to an end and on June 1st, Ooty and Kodaikkanal had a conversation by the medium of the wind. ‘’Hey Kodai, did the vacation crowd in you place disperse and go home?’’ ‘’Yes Ooty! Now only, I had the chance to breathe easy in peace and quiet. It is alright that Homo sapiens (people) come here to enjoy us and take much needed rest and relaxation. But they throw garbage at us, waste the precious water and inflict much suffering.’’ Ooty comforted Kodai saying, ‘’Put up with it a little while. The children accompanying the elders have begun to understand our plight. In a few years, they will take care of us well.’’ ‘’Dear friends, did you listen in on the conversation, spoken in Wind’s language?’’ V. Arav, Chennai |
|
carousel Tarun, enthused observing the carousel in the Temple Festival grounds, asked his father, ‘’Dad, can we have a spin in the merry-go-round?’’ The father gave Tarun money for a spin in the carousel and went away with his mother for a shopping spree. In a little while, Tarun returned to his parents and his mother asked for the change, after she asked him whether he had a good time on the carousal. Tarun said to his mom, ‘’All that money you gave went for the spin.’’ Father was surprised to hear that. ‘’Tarun, when we were passing by carousal, I heard the fare for carousal was Rs 10. Are you forgetful or telling a fib?’’ Tarun, hesitant at first, said, ‘’Not at all dad! A boy was standing alone looking longingly to take a ride on the carousal. I took him along with me. ‘’ Dad complacently, tapped him on the back and said, ‘’You did a good thing. Here, some more money. Have another spin.’’ R. Ramanan, Sempatti |
|
| வல்லவன் ஆயுதம் ‘‘அரவிந்த், நகம் வெட்டச் சொல்லி நேத்தே சொன்னேனில்லே, இன்னும் ஏன் வெட்டலை?’’ இடுப்பில் கைகளை வைத்துக்கொண்டு கோபமாகக் கேட்டார் அம்மா. நான்காம் வகுப்புப் படிக்கும் அரவிந்த், ‘‘வல்லவனுக்குப் புல்லும் ஆயுதம்னு மிஸ் சொல்லியிருக்காங்க. அதான், நகங்களை வெட்டாமல் வெச்சிருக்கேன்’’ என்றான் அரவிந்த். சுட்டி குட்டிக் கதைகள் அம்மாவுக்குக் குழப்பம், ‘‘அதுக்கும் இதுக்கும் என்னடா சம்பந்தம்? யாருடனாவது சண்டை வந்தால், நகத்தால் கீறலாம்னு வெச்சிருக்கியா என்ன...’’ என்றார் பதற்றமாக. ‘‘இல்லேம்மா... நீ பிஸ்கெட் டப்பாவை டைட்டா மூடி வெச்சுடறே. எனக்கு திறக்கறதுக்குக் கஷ்டமாக இருக்கு. இனிமே நகங்களைப் பயன்படுத்தி ஈஸியா திறக்கலாம்லே’’ என்றான் அரவிந்த். அவன் குறும்பில் சிரித்த அம்மா, ‘‘இனிமே டைட்டா மூடலை. முதல்ல, நகங்களை வெட்டு’’ என்று அரவிந்த் தலையைக் கோதிவிட்டார். - பவன் பிரசாத், சென்னை-117 |
Strong man's weapon ''Aravind, I told you to cut your nails yesterday. You haven't done it yet,'' yelled his mother with her hands on the hips. Aravind said, ''I heard from Miss (his fourth-grade class teacher), that for a strong man even a bade of grass is a weapon. That is why I kept my nails in place without clipping them.'' His mother was confused and demanded an answer, ''What is the relationship between the two. Are you planning to scratch a miscreant seeking to fight with you? Aravind in his attempt to placate his mother said, 'Nothing like that, mom. The biscuit box containing the nail clipper has a lid, too tight to open and I am growing the nails so that I can open the lid easily with the nails. His mother laughing at his mischievous answer passed her fingers through the hair of Aravind's head and said, 'I won't close the lid tightly. First, go get the nails clipped.' Bhavan Prasad Chennai- 117. |